Η μέθοδος αντιμετώπισης, ενδαγγειακή ή ανοικτή χειρουργική, εξαρτάται από την εντόπιση και την έκταση των αθηρωματικών αλλοιώσεων, με βάση τον προηγηθέντα αγγειογραφικό έλεγχο. Ως γενικός κανόνας ισχύει ότι όταν οι στενώσεις αφορούν μεγαλύτερης διαμέτρου αρτηρίες (νεφρικές, λαγόνιες) και είναι περιορισμένης έκτασης προτιμάται η ενδαγγειακή αντιμετώπιση (αγγειοπλαστική με μπαλόνι με ή χωρίς τοποθέτηση stent) ενώ όταν οι βλάβες εκτείνονται σε μεγαλύτερο μήκος ή αφορούν μικρότερης διαμέτρου αρτηρίες (επιπολής μηριαία, ιγνυακή, αρτηρίες κάτωθεν του γόνατος) καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με την χειρουργική θεραπεία.
Πρέπει να τονιστεί ότι η μία μεθοδος δεν αποκλείει την άλλη και σε πολλές πειπτώσεις συνδυάζονται (υβριδικές επεμβάσεις) εξασφαλίζοντας καλύτερο συνεργικό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση ο θεράπων κλινικός αγγειοχειρουργός επιλέγει την κατάλληλη μέθοδο ή μεθόδους με βάση το ιστορικό, την κλινική εικόνα και τη γενική κατάσταση του ασθενούς.